Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Επιχείρηση «παραπληροφόρηση του κοινού»

Στην εποχή της παλιάς, καλής δημοσιογραφίας η έννοια του αποκλειστικού ρεπορτάζ είχε διαφορετική έννοια από τη σημερινή. Τότε ο ρεπόρτερ «μάτωνε» για να βρει το θέμα και σκοτωνόταν για να το γράψει γρήγορα προτού το πάρει άλλος χαμπάρι και του κλέψει την πρωτιά.

Σήμερα αντίθετα οι εφημερίδες έχουν δημοσιογράφους που μαθαίνουν τις ειδήσεις από τα… υπόγεια του Μαξίμου ή από τους κολλητούς υπουργούς και βουλευτές. Και καλά από τους δεύτερους μπορεί να βγει και κανένα αποκλειστικό, αλλά από τα χαλκεία του Μεγάρου Μαξίμου τι να βγει περισσότερο από όσα θέλει η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός ή τις περισσότερες φορές ο περίγυρός του;

Αφορμή για το σχόλιο είναι τα πρωτοσέλιδα των σαββατιάτικων και κυριακάτικων εφημερίδων. Αν τα δει κανείς και τα αντιπαραβάλλει θα διαπιστώσει μια πλήρη ταύτιση. Και δεν είναι πρώτη φορά….

Αυτό το Σαββατοκύριακο για παράδειγμα, οι περισσότερες εφημερίδες έπαιξαν με τα σπίτια του Άκη, τις δουλειές του Μάριου Κάτσικα και φυσικά το ασφαλιστικό νομοσχέδιο. «Τυχαίο; Δε νομίζω» που λέει και η διαφήμιση.

Μοιάζει να υπάρχει μια αόρατη χειρ, ένας ιθύνων νους που πασάρει τα θέματα που θέλει και τα οποία πιστεύει ότι θα αποχαυνώσουν τον κόσμο. Βέβαια, τα θέματα έχουν διπλό ρόλο: Αφενός να δώσουν τροφή στον κόσμο για να ξεχαστεί και αφετέρου να τον κάνουν να φοβηθεί τόσο πολύ που να γίνει ο φόβος κτήμα του, μέρος της ζωής του.

Δείτε το σχέδιο του αποπροσανατολισμού. Έπεσαν από τα σύννεφα όλοι οι «σύντροφοι» του Άκη για την ακίνητη περιουσία του. Όλοι ξαφνιάστηκαν με τον ξαφνικό πλουτισμό του και έγινε θέμα σε όλα τα φύλλα. Μα ποιον πάνε να κοροϊδέψουν; Δοσμένη είδηση από την κυβέρνηση είναι και δοσμένη πολιτική κατεύθυνση. Το ίδιο έγινε και με την Άντζελα Γκερέκου, αυτός που ήθελε να την φάει διέρρευσε ένα θέμα που ήταν λίγο – πολύ γνωστό.

Έτσι, όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί θα σιχτιρίσουμε για μερικές ημέρες έναν «καμένο» πολιτικό, μέχρι να έλθει ο επόμενος στην αρένα της προπαγάνδας.

Δείτε και την επιχείρηση εκφοβισμός: Το ασφαλιστικό και η σύνταξη του καθενός είναι κάτι σαν το ιερό τοτέμ της εργατικής τάξης. Όποιος πάει να ανοίξει το θέμα δημιουργεί πανικό, υστερία, τρόμο, αγανάκτηση και όλα τα κακά συναισθήματα. Με συνεχείς διαρροές για τα χρόνια δουλειάς, το ύψος των συντάξεων, τι είπε η τρόικα, τι απάντησε η Μάρθα Βούρτση της κυβέρνησης, δηλαδή ο Λοβέρδος και άλλα τέτοια ο κόσμος έχει πάθει μπλακ άουτ. Έχει ξεφύγει τελείως, δεν ξέρει τι να πει και πώς να αντιδράσει. Έτσι, ο φόβος γίνεται καθημερινότητα και κρατά σε καθεστώς καταστολής το λαό.

Ωραίο το κόλπο, κι ακόμη ωραιότερο όταν χρησιμοποιείται ο «ανεξάρτητος» τύπος για να παίξει το ρόλο του Δούρειου Ίππου της κυβέρνησης.


http://www.antinews.gr/?p=48732