Πρόκειται για την πλέον ηχηρή αποχώρηση από το «γαλάζιο» στρατόπεδο µετά τη λαίλαπα του Μνηµονίου 2 (οπότε και είχαν βρεθεί εκτός κόµµατος 21 βουλευτές) και, βεβαίως, για την πιο σηµαντική από σηµειολογικής πλευράς, αφού πρόκειται για µία από τις πιο γνώριµες µεταπολιτευτικές φιγούρες της παράταξης που είχε ιδρύσει ο Κωνσταντίνος Καραµανλής...
Στο πλαίσιο αυτό, και παρά τα ποικίλα σχόλια που προκαλεί το κοινοβουλευτικό modus operandi που έχει υιοθετήσει τα τελευταία χρόνια, αλλά και τις αµφιλεγόµενες τοποθετήσεις του (µε κορυφαία αυτή σχετικά µε τη Χρυσή Αυγή), ήταν µάλλον αναµενόµενο να δηµιουργηθεί γύρω από το όνοµά του ένα γαϊτανάκι πληροφοριών σχετικά µε τις µελλοντικές προθέσεις του.
ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. Ο ίδιος, µιλώντας στα «Π», δηλώνει «έτοιµος από καιρό» να αναλάβει τις όποιες ευθύνες του, οι οποίες, όπως ξεκαθαρίζει, θα καθοριστούν από τις υπό διαµόρφωση συνθήκες. Παίρνοντας ανοικτά θέση για τις συζητήσεις περί δηµιουργίας νέου κόµµατος, στο οποίο θα συµµετάσχει το σύνολο των δυνάµεων της λεγόµενης λαϊκής ∆εξιάς, ο κ. Πολύδωρας αναφέρει χαρακτηριστικά πως «αυτός είναι ένας λογικός δρόµος», ενώ τονίζει σε όλους τους τόνους πως είναι διατεθειµένος να ηγηθεί του όλου εγχειρήµατος. «Μόνο εάν έµπαινα µπροστά θα είχε νόηµα. ∆εν το λέω εγωιστικά, µιλώ πολιτικά. Εγώ είµαι της µάχης, όχι της αποστρατείας», σηµειώνει.
Ερωτηθείς για τις σκέψεις του αναφορικά µε το πώς θα µπορούσε να πάρει σάρκα και οστά η συγκεκριµένη προσπάθεια, επισηµαίνει χωρίς περιστροφές πως θα ανταποκρινόταν θετικά σε ένα κάλεσµα των επικεφαλής των πολιτικών κοµµάτων του χώρου της αντιµνηµονιακής Κεντροδεξιάς. «Θα ήταν δυνατό να υπάρξει µία κίνηση µε όλους. Από τον Καµµένο και τον Καρατζαφέρη έως τον Ζώη και τον Νικολόπουλο, που ηγούνται κοµµάτων», υπογραµµίζει ο άλλοτε κορυφαίος «γαλάζιος» υπουργός. Και συµπληρώνει: «Αν µαζευτούν όλοι αυτοί και µου αναθέσουν έναν ρόλο, θα έχουµε µια πράξη πολιτική».
Μάλιστα, ο κ. Πολύδωρας σπεύδει να δώσει και ιδεολογικοπολιτικό υπόβαθρο στις σκέψεις και τις προτάσεις του, χαρακτηρίζοντας µε νόηµα την οµιλία του από το βήµα της Βουλής (µέσω της οποίας είχε δηµοσιοποιήσει τη διαφοροποίησή του από την κυβερνητική γραµµή) ως «διακηρυκτική», στοιχείο που θα µπορούσε κάλλιστα να ερµηνευθεί ως προάγγελος εξελίξεων. Αλλωστε, µόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι άνθρωποι του περιβάλλοντος Πολύδωρα επιβεβαιώνουν πως ο τελευταίος συνοµίλησε µε όλους τους προαναφερθέντες επικεφαλής κοµµάτων, καθώς και µε τον επίτιµο αρχηγό ΓΕΣ, κ. Φραγκούλη Φράγκο, που, ως γνωστόν, αποτελεί πρόσωπο-κλειδί στις αντίστοιχες διαβουλεύσεις.
∆ΙΝΕΙ ΣΤΙΓΜΑ. Με τον τρόπο αυτόν, ο Βύρων Πολύδωρας δίνει στίγµα όχι µόνο αναφορικά µε την προσωπική του πορεία, αλλά και συνολικά για τις διεργασίες που λαµβάνουν χώρα στους κόλπους της αντιµνηµονιακής Κεντροδεξιάς, οι οποίες κλιµακώνονται συνεχώς. Σε αυτό έχει συντελέσει αποφασιστικά και η ξεκάθαρη στροφή της «γαλάζιας» στρατηγικής προς τον λεγόµενο µεσαίο χώρο, που, σύµφωνα µε τις αναλύσεις των δηµοσκόπων, θα γείρει την εκλογική πλάστιγγα προς τη µία ή την άλλη πλευρά και αποτελεί µήλον της Εριδος για την κυβέρνηση και την αξιωµατική αντιπολίτευση. Ως εκ τούτου, είναι κοινή εκτίµηση πως δηµιουργείται πρόσφορο έδαφος για τη δηµιουργία ενός ισχυρού πόλου στα πρότυπα της «Ελιάς», που θα εκφράσει τους παραδοσιακούς δεξιούς ψηφοφόρους, οι οποίοι δηλώνουν απογοητευµένοι από την παρατεταµένη λιτότητα, ζητώντας «αντιµνηµονιακές πατριωτικές λύσεις» και διέξοδο πέραν της Νέας ∆ηµοκρατίας. Μάλιστα, ουκ ολίγοι από τους συµµετέχοντες στις σχετικές συζητήσεις διατρανώνουν σε όλα τα επίπεδα την άποψη πως η παρούσα συγκυρία είναι ιδανική για να προχωρήσει η ίδρυση του εν λόγω φορέα, αφού οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την Ευρωβουλή συνθέτουν το καταλληλότερο σκηνικό για την ανάληψη τέτοιου είδους πρωτοβουλιών. Επιπλέον, µε βάση τα όσα υποστηρίζουν οι ίδιοι κύκλοι, χρειάζονται άµεσες κινήσεις, καθώς παραµονεύει πάντα ο κίνδυνος ανασυγκρότησης της Χρυσής Αυγής, αν και είναι κοινή, πλέον, πεποίθηση πως το εθνικιστικό µόρφωµα έχει χάσει αρκετή από τη δυναµική του στην εκλογική δεξαµενή της λαϊκής ∆εξιάς.
Η σταση Καµµενου. Μεγάλο ερωτηµατικό παραµένει η στάση του Πάνου Καµµένου, ο οποίος, παρά τις εσωτερικές κόντρες που σηµειώνονται στο κόµµα του, είναι σε αυτή τη φάση ο σηµαντικότερος θεσµικός εκπρόσωπος της αντιµνηµονιακής ∆εξιάς. Αν και ο ίδιος δεν επιθυµεί να προβεί σε βιαστικές αποφάσεις, είναι πολύ πιθανό να τον προλάβουν οι καταστάσεις, καθώς το σενάριο σύστασης ενός συλλογικού λαϊκοδεξιού φορέα θα βόλευε δίχως αµφιβολία τους δυσαρεστηµένους βουλευτές του, που αναζητούν εναγωνίως να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους. Ενδεικτικά παραδείγµατα, οι κ.κ. Κουίκ, Χρυσοβελώνη και Κόλλια - Τσαρουχά, που οι πληροφορίες ήθελαν να βρίσκονται σε ανοικτή γραµµή µε τη Ν.∆., ωστόσο η άρνησή τους να ταυτιστούν µε το Μνηµόνιο φρέναρε τις όποιες εξελίξεις.
Oι γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγµατα επιµένουν πως πολύ γρήγορα θα υπάρξουν ουσιαστικές ειδήσεις, κρατώντας, ωστόσο, µια επιφύλαξη σχετικά µε την επιθυµία των ηγεσιών κάποιων εκ των εν λόγω κοµµάτων -και κυρίως του ΛΑΟΣ- να δοκιµάσουν την τύχη τους στις επικείµενες ευρωεκλογές.
Γιωργος Καρατζαφέρης. «Ο Καραµανλής να κάνει προσκλητήριο»
Σχολιάζοντας τις ζυµώσεις που γίνονται στον χώρο της αντιµνηµονιακής ∆εξιάς, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης, τονίζει στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» πως «αυτήν τη στιγµή πρέπει να γίνει ένας διάλογος χωρίς ατζέντα». «Ποια είναι τα προβεβληµένα στελέχη; Ο Αβραµόπουλος, η Μπακογιάννη, ο πρωθυπουργός, ο Παυλόπουλος, ο Σιούφας, ο Πολύδωρας, οι αρχηγοί των µικρών κοµµάτων, όπως ο Πάνος Καµµένος, ο Παναγιώτης Ψωµιάδης, ο Νίκος Νικολόπουλος, ο Χρήστος Ζώης, να µαζευτούµε για να δούµε τι θα κάνουµε. ∆εν µιλάω για “Ελιά” της Κεντροδεξιάς. Εγώ µιλάω για… πλάτανο. Ειδάλλως, ας αφήσουµε την Ελλάδα στον Τσίπρα», επισηµαίνει ο κ. Καρατζαφέρης, ο οποίος υποδεικνύει τον Κώστα Καραµανλή ως το µοναδικό πρόσωπο που θα ήταν σε θέση να απευθύνει ένα τέτοιο κάλεσµα. «∆εν µπορεί άλλος να κάνει το προσκλητήριο, εκτός από τον Καραµανλή. Αυτός είναι ο ιδιοκτήτης του µαγαζιού», καταλήγει.
Ανάγκη συσπείρωσης. Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του Χριστιανοδηµοκρατικού Κινήµατος, Νίκος Νικολόπουλος, µιλώντας στα «Π», υπερθεµατίζει στην ανάγκη συσπείρωσης των «πατριωτικών αντιµνηµονιακών δυνάµεων», αποφεύγοντας, παρ’ όλα αυτά, να µπει σε συζήτηση περί προσώπων. «Οι πολλές πατριωτικές αντιµνηµονιακές δυνάµεις µπορούν και πρέπει να αναδείξουν την πολιτική ηγεσία που θα ηγηθεί αυτού του µεγάλου µετώπου και θα φέρει την ανατροπή και την αναγέννηση», σηµειώνει ο κ. Νικολόπουλος. Και προσθέτει: «Η σηµερινή κατάσταση στη χώρα απαιτεί ευρύτατες συµφωνίες και συµµαχίες. Αρα, απαιτείται µια εθνική συστράτευση πατριωτικών και δηµοκρατικών δυνάµεων, για να σηκωθεί όρθιος ο τόπος».
Θετικός στις διαβουλεύσεις για τη συγκρότηση «∆εξιάς Ελιάς» εµφανίζεται και ο πρόεδρος της «Νέα ΜΕΡΑ», Χρήστος Ζώης, ο οποίος προ ηµερών µίλησε ανοικτά για συνεργασία µε τον προσφάτως διαγραφέντα Βύρωνα Πολύδωρα, χωρίς, ωστόσο, να προχωρήσει σε λεπτοµέρειες για το ουσιαστικό περιεχόµενο µιας πιθανής προσέγγισης.

Αγωνιστής. Στο ίδιο µήκος κύµατος κινείται και ο βουλευτής της «Νέα ΜΕΡΑ» Γιάννης Κουράκος, ο οποίος αναφέρει στα «Π» πως «υπάρχει κόσµος που ψήφιζε Ν.∆. και τώρα δεν µπορεί να εκφραστεί. Μπορούµε να µαζευτούµε και να εκφράσουµε αυτόν τον κόσµο, ο οποίος πρέπει να βρει µια πραγµατική πατριωτική στέγη».
Αναφερόµενος στο ενδεχόµενο να βγει µπροστά ο κ. Πολύδωρας, λέει χαρακτηριστικά: «Ο Βύρωνας Πολύδωρας είναι ένας αγωνιστής. ∆εν µπορεί να αµφισβητήσει κανείς την προσφορά του στη Ν.∆. Μόνο ο κ. Σαµαράς την αµφισβήτησε. Ο Βύρωνας ήταν ένας συµβολισµός».
Σύµφωνα µε πληροφορίες, ενδιαφέρον για συµµετοχή στις ζυµώσεις αυτές έχει εκφράσει σε συνοµιλητές του και ο πρώην περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Παναγιώτης Ψωµιάδης, ενώ στάση αναµονής κρατά ακόµη ο ανεξάρτητος βουλευτής Κοζάνης Γιώργος Κασαπίδης.
Μια χρήσιµη «παράγκα»
Με τη φράση «εγώ δεν πρόκειται να ανοίξω µία παράγκα σαν κι αυτές που υπάρχουν», ο προσφάτως αποπεµφθείς από τη Ν.∆. βουλευτής και πρώην υπουργός Βύρων Πολύδωρας άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι είναι έτοιµος να προχωρήσει στην ίδρυση κόµµατος. Ενός κόµµατος που, όπως αποκαλύπτει και η ιδεολογική συγκρότηση του κ. Πολύδωρα, θα είναι ένα δεξιό κόµµα µε εθνικοπατριωτικές θέσεις, ακόµη και ακραίες, όσον αφορά στα εθνικά θέµατα και τη θέση της Ελλάδος στον περίγυρό της, αλλά πάντοτε στο πλαίσιο της συνταγµατικής νοµιµότητας. Και, πάντως, θα είναι ένα κόµµα αντιµνηµονιακό.
Η προοπτική αυτή, µε πρωταγωνιστή τον κ. Πολύδωρα, συµπίπτει χρονικώς µε τον έντονο προβληµατισµό που υπάρχει στη Ν.∆. -και περί του οποίου έγραφαν τα «Π», στο τελευταίο τους φύλλο- για την ανάγκη ενός κόµµατος στα δεξιά της, µε το οποίο θα µπορούσε να συνεργαστεί, στην περίπτωση που θα χρειαζόταν στις επόµενες εκλογές να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία για τον σχηµατισµό κυβέρνησης.
Ολα αυτά δείχνουν µια γενικότερη κινητικότητα στο πολιτικό σκηνικό, αλλά δηµιουργούν εύλογα ερωτήµατα. Η κινητικότητα αυτή έχει ήδη τεθεί σε λειτουργία µε την Κίνηση των «58» για τη λεγόµενη ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, µολονότι, όπως έχει γραφεί, τα «υλικά» που χρησιµοποιούνται είναι από δεύτερο χέρι. Τώρα, µε την πρωτοβουλία Πολύδωρα η κινητικότητα αυτή προσλαµβάνει ταχύτερους ρυθµούς και το ενδιαφέρον εντοπίζεται, σε πρώτη φάση, στη σχηµατοποίηση των νέων φορέων που εκκολάπτονται και σε δεύτερη στην απήχησή τους κατ’ αρχάς στην κοινωνία και στην επιβεβαίωση, στη συνέχεια, της απήχησής τους αυτής µέσα από τις εκλογικές αναµετρήσεις.
Για την... «Ελιά» της ∆εξιάς, που επιδιώκεται να µορφοποιηθεί µε την πρωτοβουλία Πολύδωρα, ανακύπτουν, βεβαίως, ορισµένα αρχικά ερωτήµατα. Αν δηλαδή η πρόθεση της Ν.∆. να δηµιουργηθεί ένα δεξιό κόµµα στα δεξιά της, προκειµένου να παρακαµφθεί το µόρφωµα της Χρυσής Αυγής, και η χρονική σύµπτωση της πρωτοβουλίας Πολύδωρα είναι τυχαία γεγονότα ή προηγήθηκε κάποια παρασκηνιακή συνεννόηση, όπως ενδεχοµένως να σκεφτούν οι αρεσκόµενοι σε συνωµοσιολογικά σενάρια. Το βέβαιο είναι ότι ο κ. Πολύδωρας µπορεί να αποτελέσει τη συγκολλητική ουσία των βουλευτών εκείνων της Ν.∆., για να συγκροτηθεί κάτι µε περισσότερες προοπτικές στον δεξιό χώρο από εκείνες που έχει το µεταξύ φθοράς και αφθαρσίας κόµµα του κ. Ζώη.
Από την άλλη πλευρά, εκείνο που πρέπει να επισηµανθεί είναι ότι η Κίνηση των «58», παρά το γεγονός ότι προκαλεί επιφυλάξεις λόγω αυτών που έχουν τη σχετική πρωτοβουλία και, ουσιαστικώς, αποτελούν ΠΑΣΟΚική φενάκη, έχει, καλώς ή κακώς, ευρύτερο πεδίο αλίευσης εκλογικής πελατείας, καθώς απευθύνεται σε µεγαλύτερο χώρο, σε σχέση µε τον πιο περιορισµένο, δηλαδή αυτόν που βρίσκεται στα δεξιά της Ν.∆., στον οποίο αποβλέπει η κίνηση Πολύδωρα.
Βεβαίως, µε µία κοινωνία ευρισκόµενη σε απόγνωση και µε πολίτες είτε επιφυλακτικούς απέναντι στα υπάρχοντα κόµµατα είτε µε σοβαρά διλήµµατα για το τι θα ψηφίσουν τελικώς, αυξάνονται και οι πιθανότητες προσέλκυσης πελατείας από νέους φορείς. Υπό την προϋπόθεση ότι θα πείσουν για την αξιοπιστία τους και την προοπτική τους...
Των ΘΑΝΑΣΗ ΦΟΥΣΚΙ∆Η, ∆ΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΝΙΑ, 
εφημερίδαΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ